این مدل فن کویل از رایج ترین مدل های مورد استفاده در ساختمان های به خصوص مسکونی در ایران می باشد .

داکت فن کویل یا فن کویل سقفی توکار نوعی دیگر از تجهیزات تهویه مطبوع است که اجزای آن و کانال‌های تامین و توزیع هوا به صورت توکار و در قسمت ورودی هر اتاق درون بخشی از سقف قرار گرفته می‌شوند. در کل فن کویل، سیستمی است که از طریق پرتاب باد به وسیله‌ی بلوور و عبور آن از کویل آب گرم و آب سرد، سرمایش و گرمایش محیط را تامین می‌کند. مدار لوله کشی فن کویل برای انتقال آب سرد و گرم می‌باشد که آب سرد در این سیستم از یک دستگاه چیلر تامین شده و آب گرم می‌تواند از موتور خانه مرکزی و یا دستگاه‌های مستقل مانند پکیج گرمایشی تامین شود. بعضی از مدل‌ها برای تامین هوای مکش از سیستم هواساز مرکزی استفاده می‌کند. فن کویل‌ها انواع مختلفی دارند، زمینی، دیواری و سقفی که نوع سقفی توکار معمولا در ظرفیت 200 CFM الی 2000 CFM تولید می‌شود و به دو شکل داکت فن کویل توکار سقفی و روکار سقفی وجود دارد و از ظرفیت 800 CFM به بالا دارای قابلیت کانال کشی می‌باشد. فن کویل توکار نسبت به روکار سطح صدای کم‌تری دارد.
امروزه فن کویل‌ها از نظر محل نصب و نوع کاربری، در طرح‌های مختلفی تولید می‌شود و وارد بازار تهویه مطبوع می‌گردد.
به طور کلی اجزای تشکیل دهنده فن کویل‌ها یکی هستند که در اینجا فن کویل سقفی توکار تشکیل شده از:

فن و الکتروموتور: به منظور به گردش در آوردن هوای فضای مورد تهویه می‌باشد.
کویل حرارتی: برای ایجاد تبادل حرارتی بین هوای قابل تهویه و آب در گردش داخل کویل مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شیر هواگیری دستی: به منظور سهولت در تخلیه‌ی هوای داخل کویل به کار گرفته می‌شود.
فیلتر قابل شستشو:‌ برای فیلتراسیون هوای در گردش استفاده می‌شود.
سینی درین: به منظور جمع آوری و تخلیه آب تقطیر شده ناشی از تعریق کویل سرمایشی و جلوگیری از بروز خسارت به دیوارها و سقف‌های کاذب مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پلنیوم باکس: محفظه‌ای است که فن‌ها و الکترو موتور را در بر گرفته و قابلیت نصب فیلتر در فن کویل را فراهم می‌سازد وظیفه‌ی این بخش این است که کلیه‌ی هوای برگشتی از فضای قابل تهویه را به سمت فیلتر هدایت کرده و از ورود هوای غبارآلود و غیر بهداشتی سقف‌های کاذب به داخل فضا جلوگیری نماید.